Nieuws van het land - vr 25 sept 2020 - door Suzanne
Biodynamisch teler Jos van familiebedrijf GAOS, zit al zijn hele leven 'in de aardappels’. Als boerenzoon uit Limburg ging kleine Jos in de jaren ’60 met zijn ouders mee naar de Flevopolder. Zijn vader pionierde op deze zeeklei. Toen wij een vraag kregen van een van onze klanten over ‘plekjes’ in de Agria’s, kwamen we dus vanzelf bij Jos uit. Hoe het zit? Jos bekijkt het aandachtig. “Dit noem je een open hart, ik vermoed dat het te maken heeft met een groeistilstand. Ergens tijdens de teelt was het waarschijnlijk te droog en heeft de aardappel een tijdje niet optimaal kunnen groeien.”
Zijn vrouw Ellen pakt een flinke 2,5 kilozak Agria’s, en snijdt kalm doch beslist één voor één alle aardappels doormidden, om te zien hoe vaak het voorkomt. Nauwelijks, is de conclusie, maar inderdaad: één van de in totaal 50 exemplaren laat een kleine holte zien. Een paar millimeter, middenin het vruchtvlees. Geen rot plekje, verspreidt zich niet… en je wipt het er zo uit.
Geen man overboord dus, maar wel iets dat een teler bezighoudt. En een terechte vraag van onze klanten. We besluiten gezamenlijk de prijs van de aardappels iets te laten zakken, zodat teler en klanten elkaar kunnen blijven vinden.
En we zijn blij met de betrokkenheid van Hofwebbers bij hun eten. Sterker nog, dat is onze dagelijkse drijfveer. En al helemaal die van telers Jos en Ellen - ze noemden hun bedrijf niet voor niks GAOS - Geduldig Aandachtig Onbekommerd Samenwerken.
Aan de keukentafel wordt nog verder gepraat over de diverse teelten, en mijn bewondering voor de rust die deze familie uitstraalt, groeit. Het diepe vertrouwen dat ze hebben in de natuur… ik zou wakker liggen van het gevoel van verantwoordelijkheid, al die hectares land, er kan zoveel mee gebeuren! Niks daarvan te merken bij Jos en Ellen. Hier heersen rust, vertrouwen en aandacht. Zelfs in een van de drukste oogstweken van het jaar.
Als wij dat nou ook eens probeerden? Geduldig en aandachtig kijken naar een aardappel, mét jouw eigen ‘open hart’? Realiseer je eens, wat een weg die aflegt, van het moment van poten tot een teler de oogst in handen heeft.
Ons klimaat verandert, weersextremen komen vaker voor, en de omstandigheden waarin je aardappels groeien zijn per jaar verschillend. Wat als we net als Jos en Ellen ons geduld, onze aandacht behouden… En zelfs een tikje onbekommerd kunnen worden? Dan komt het, lijkt mij - in ieder geval met deze aardappels - wel goed :-)