Groen(ten) uit de Zee

Zomervakantie, zon, zee, strand en...zeewier! Zelf ben ik erg enthousiast over deze zilte groenten. In Aziatische landen wordt zeewier al duizenden jaren gegeten. Toch kan het zo zijn dat het nog niet zo vaak op jouw menu staat, want in Nederland is het nou eenmaal nog niet zo gewoon.

Na het lezen van deze blog komt daar vast verandering in, zeewier is namelijk een mooie ´umami´ smaakmaker. Umami is de vijfde basis smaak volgens de Japanse keuken, naast zoet, zuur, bitter en zout. Hartig is de beste omschrijving en het geeft net een beetje extra diepgang in een gerecht.

Maar wat is zeewier eigenlijk? Zeewier is de verzamelnaam voor de gehele groep microalgen die leven in zout, brak en/of zoet water. Ze kunnen worden verdeeld in de microalgen (eencelligen) en macroalgen (meercelligen).

Qua bouw lijkt zeewier op een plant met een wortel´, een ´stengel´en ´bladeren´. Al is er wel een verschil, de wortel wordt vaak gebruik als hechting en niet om voedingsstoffen op te nemen. Er zijn drie families: groenwieren, bruinwieren en roodwieren.

Iedere soort heeft een andere voedingswaarde. Over het algemeen bevatten alle zeewieren vitaminen (A,B1,B2,B3,B6,C en E), mineralen (calcium, fosfor, magnesium, natrium en kalium) en spoorelementen (ijzer, zink, koper, mangaan, seleen, mobyleen, chroom, fluor en jodium).

Jodium is een belangrijk spoorelement voor de productie van schildklierhormonen. Deze hormonen zijn onder andere nodig voor groei, de ontwikkeling van het zenuwstelsel, de stofwisseling, het immuunsysteem en het onschadelijk maken van vrije radicalen.

In ´gangbaar´ brood wordt gejodeerd zout toegevoegd maar in biologisch brood wordt dat niet gedaan. Omdat er steeds minder mensen vis en brood eten en/of medicatie gebruiken kan een jodiumtekort ontstaan.

De hoeveelheid jodium in de verschillende wieren varieert enorm. Zo bevat kombu een absoluut record aan jodium. 100 gram levert 266000 mcg dat is 177333% van de ADH.

Hierbij is het dus van belang niet te vaak kombu op het menu te zetten, omdat er anders een overdosis zou kunnen ontstaan. Kombu gebruik ik dan ook het liefst als smaakmaker in bouillon of om droogbonen mee te koken. Je vist de kombu er na het koken uit en laat het drogen om vervolgens opnieuw te kunnen gebruiken.

Zeewier leent zich dus niet om onbeperkt te eten, zie het als waardevolle toevoeging op je normale voedingspatroon. Zo´n 5 tot 10 gram gedroogd zeewier per dag is een mooie toevoeging. En ook hier geldt, variatie :). Er zijn zoveel verschillende soorten: kelp, wakame, zeespaghetti, dulse, nori, zeesla. Maar vergeet ook de andere zilte planten niet zoals lamsoor en zeekraal. Zeekraal bevat 90 mcg jodium per 100 gram = 60% van de ADH. Deze laatste is eigenlijk geen zeewier maar behoort tot de amarantenfamilie. Het is een persoonlijke favoriet dus zeewier of niet, zeekraal kon wat mij betreft niet ontbreken in de recepten die ik maakte met groenten uit de zee. Laat je verrassen :)